EDMOND TUPJA
Sipas “Fjalorit të gjuhës shqipe” (Tiranë, 2006), fjala “haram” ka dy kuptime: 1. “diçka e padrejtë a e palejueshme ose e pamerituar”, 2. “njeri i prapë”. Sipas të njëjtit fjalor fjala “harem” ka vetëm një kuptim: “banesë e veçantë për gratë myslimane të sulltanit”, por ajo shënjon përmbledhtas edhe “gratë e kësaj banese”.
Nga ana tjetër, fjalori i gjuhë frënge “Le Petit Robert” (Paris, 2004), na mëson se fjala “haram” është me prejardhje arabe dhe ka kuptimin “diçka që ligji ia ndalohen dikujt, diçka e shenjtë”. Kurse lidhur me fjalën “harem”, i njëjti fjalor na mëson se kjo fjalë shënjon, së pari, “Apartamentin e grave (të një personalitet mysliman)” dhe sjell këta shembuj: “Haremi i pallatit të sulltanit” dhe “Eunukët që shërbejnë në një harem”; së dyti, sipas të njëjtit fjalor, fjala “harem” shënjon edhe “tërësinë e grave që jetojnë në harem”.
Patjetër që sidomos lexueset dhe kryesisht lexuesit e mi me kulturë, duke u nisur nga vetë titulli i këtij shkrimi, ku bie haptas në sy ngjashmëria e madhe midis dy fjalëve të tij thelbësore, mendojnë – dhe jo pa të drejtë – se duhet të ketë një lidhje midis termit “haram” dhe atij “harem”. Kjo lidhje, në fakt, del tërthorazi nga prejardhja e fjalës “haram”, të cilën e shpjegon fjalori “Le Petit Robert”, sepse, në ato vende ku haremi ekzistonte dikur apo ekziston ende sot, ligji ia ndalonte çdo mashkulli tjetër hyrjen në haremin e sulltanit, me përjashtim të eunukëve, pra, siç na e shpjegon këtë fjalë “Fjalori i gjuhës shqipe”, të atyre meshkujve të tredhur që ruanin gratë e haremit ose u siguronin atyre të gjitha shërbimet e nevojshme me përjashtim të marrëdhënieve seksuale që ishin privilegji ekskluziv i sulltanit.
Tek kaloja këto ditë te sheshi para Kuvendit tonë tragjikomik të tronditur në nga protesta popullore, sesi m’u kujtua fjala arabe “haram”, shkronjat e së cilës, me përjashtim të së parës, më lëvizën në ekranin e kujtesës për t’u rreshtuar sipas një rendi tjetër dhe unë arrita të lexoja fjalën “rama(h)”, që më solli në mendje mbiemrin e Kryeministrit tonë! Pastaj, pas disa sekondash, në ekranin e kujtesës lexova “Rama-ah”, që, në çast, u transformua në “Ah, Rama!”. E tmerrshme, besomëni, e tmerrshme qenka kur zbulon se mbiemri i Kryeministrit tonë të nderuar, por gjithnjë e më pak të adhuruar (siç e dëshmojnë protestat e përjavshme para Kuvendit), paska një lidhje të pamohueshme me fjalën e frikshme “haram”. Po, po, një lidhje të pamohueshme, sigurisht, veçse fatkeqe tashmë në kohë dhe në hapësirë, sepse realiteti i këtyre ditëve dhe i këtij vendi po vërtetojnë se Kuvendi është kthyer… është kthyer…kthyer në… në… në harem! Po, po, në harem, ngaqë atje nuk u lejohet protestuesve të hyjnë dhe as ish-deputetëve të opozitës, sidomos mbas djegies së mandateve nga shumica e tyre. Po kujt i lejohet ende? Sigurisht vetëm deputetëve të pozitës, që i rrinë sus e gatitu dhe i thonë lepe e peqe zotit Rama! Oh, seç m’u kujtuan eunukët e haremeve të Sulltanit në kohërat e hershme të pushtimit otoman të vendit tonë! Kuvendi ynë sot gjendet kryekëput nën urdhrat e zotit Kryeministër, e atij që, para disa javësh, një numër analistësh e kanë cilësuar pikërisht si sulltan, ndër të tjera! Oh, sa e hidhur, farmak e pelin na qenka e vërteta!
Gjithsesi, o lexueset dhe lexuesit e mi me kulturë, le t’i relativizojmë gjërat. Një gjë është e sigurt: midis pushtetit dhe seksualitetit ka një lidhje të pathërrmueshme që shumë psikanalistë e kanë vënë në dukje prej gati një shekulli (A nuk përmban vetë fjala “pushtet” fjalën “pusht”?). Prandaj, në fund të fundit, edhe zoti Kryeministër me deputetët e tij, edhe deputetët renegatë të opozitës që kanë kënaqësinë, privilegjin, nderin e fatin të mbyllen, duke u shkartisur midis tyre, në Kuvendin e shndërruar në harem, duhet të ndihen të lumtur e të përhumbur në (s)ekstazë taze teksa shijojnë frytet e dashurisë së tyre të pafund për pushtetin, këtë drogë të magjishme që ata pandehin se i bën organizativisht e orgazmatikisht të pavdekshëm!