.

Parashikimi i Ngjelës: Rama po pëson fatin e Ramiz Alisë, por nuk ka një Sali që ta shpëtojë

Nga Spartak Ngjela

Kriza e rëndë financiare e Turqisë ka mërzitur korrupsionin e lartë shtetëror Rama-Berisha.
Pritni se ka ende edhe më.
Nuk është vetëm Lira Turke që do të bjerrë tëposhtë, por është dhe vetë Erdogani.
Rama po pëson fatin e Ramiz Alisë, por nuk ka një Sali që ta shpëtojë.
Kurse Sali Berisha është nën një shqetësim shum më të madh: politika Tramp, duket se nuk po i bën më asnjë lëshim në lidhje me afërsinë e tij mbi njëzet vjeçare me radikalizmin islamik.

Të gjithë të korruptuarit që luajnë kundër popullit të tyre kanë pësuar të njëjtin fund.

l.
Rama ishte i pari që i hyri detit me një anije të kalbur kur, duke qenë një kryetar bashkie mediokër, filloi korrupsionin galopant dhe abuzimin administrativ, njëlloj si kryeministri që ia dha atë të drejtë, Ilir Meta. Por Rama, një i korruptuar me intencion skizofrenik për pasuri, ia kaloi dhe vetë Metës në pangopësinë e tij, dhe i solli Tiranës një dëm që i kalon 500 milionë Euro.
Në fakt këtu filloi konflikti i këtyre të dyve që u sheshua në një bashkëpunim banditësh në vitin 2013, sipas një prespektive që e besojnë vetëm delirantët që nuk e njohin fare historinë e shtetit dhe të Perëndimit.
Tani, Meta dhe Rama, janë të dy të kapur nga politika amerikane në korrupsion dhe aspekte të tjera drejt Lindjes antiperëndimore. Të dyve po iu vjen festja vërdallë.
Por nuk është vetëm kjo, sepse që të dy, kundër interesit shqiptar, janë të lidhur njëri në Stamboll dhe tjetri në Moskë.

Por më keq ka qënë Berisha sepse ai, duke parë korrupsionin kryeministror Nano dhe Meta, dhe kur pa që edhe një pafille si Rama po bënte miliona, kur erdhi në pushtet në vitin 2005 i hyri edhe ky detit po me një anije të kalbur si ajo e Edi Ramës, dhe vijoi korrupsionin me të gjithë familjen dhe me rrethin e tij. Tani është i kapur me fakte nga politika amerikane, njëlloj si Meta dhe si Rama, dhe i trembur po flet përçart. Por ka edhe hesapet me radikalizmin islamik, si politikë serbe, që po ia kujtojnë anësisht amerikanët. Çdo të bëjë, vërtet mendon se Rama mund të jetë shpëtimtari i tij?

ll.
Por Rama, në vitinn2013, kryeministër, me qeverinë e përbashkët me Metën, sado në armiqësi, as që e mendonin dot se duhej t’i nënshtroheshin Reformës në Drejtësi. Rama, si kaqol që është nuk kishte nga të lëvizte, por shpresonte shumë të Meta dhe Berisha, që këta ta ndalonin me frenim Reformën, dhe ai të dukej në sytë e amerikanëve si “një mbështetës i Reformës”.

Koha ecte por Saliu nuk e ndaloi dot miratimin e kushtetutës. Deprimimi i Ramës dhe i Metës ishte i madh, aq sa Metë mavria aq shumë u trondit kur e pa Saliun e kërrusur që u fut i tëri në Parlament, si kryetar i Kuvendit që ishte, ndaloi seancën dhe doli jashtë duke sokëllirë për konsensus.
Meta nuk dinte çfarë të bënte, u kuptua që për një bllofim u ngrit nga vendi i Kryetarit, por dështoi me turp.
Nëse do ta shihnit tani seancën e votimit me 140 vota të Kushteturës, me i mërziruri tregon Rama, pastaj dhe dy të hutuarit e tjerë, Berisha, Meta.
Por koha vijoji.
Rama dhe Meta sërish e kishin shpresën te Saliu. Sidomos Rama që e besonte se Saliu do ta çonte gjendjen në destabilizim dhe e “provokonte” Saliun në Parlament, për të treguar se Reforma në Drejtësi ishte e Ramës.

Sipas Ramës, Berisha do të ngrinte popullin kundër Ramës e të dy do të dominonin gjendjen dhe do të shpëtonin nga “fusha magnetike” anti- korrupsion.

Pikërisht këtu u krijua Çadra e Berisha dhe Bashës me qëllim kryengritjen. Dhe, njëlloj si Ahmet Zogu, iu drejtuan Beogradit por edhe Moskës që të krijonin destabilizimin. Vuçiçi nuk i përkrahu, kurse Moska u tregua e gatshme.
Meta dhe Rama prisnin destabilizimin e Shqipërisë me ditë, kur befas në Tiranë zbriti Brian Yee, me ekspozim faktesh dhe në kërcënim të hapur kundër Berishës. Dhe ky kokëulur e la Çadrën e Revolucionit dhe u fut në Parlament.
Rënia e Ramës ishte drastike.
Meta humbi arsyen dhe u mbyll brenda.
Saliu i tha opinionit “këtë herë amerikanët na përdorën një tjetër gjuhë”.
Kurse Rama, me mendjen fëminorë që ka, mendoi se tani, fshehtas, duhet të bashkoheshin Rama, Berisha dhe Basha, e të bllokonin Reformën në Drejtësi.

Gjithë shpresa e Ramës ishte të një qeveri e përbashkët PS +PD që duhej të dilte në zgjedhjet e vitit 2017. Këtu e kishte shpresën, dhe i luajti të gjithë gurët që të mos i fitonte i vetëm zgjedhjet. Por shqiptarët e shkatërruan, se i dhanë 75 vende në Parlament. Rama e humbi. Nuk ka rast tjetër në historinë politike të Europës që fituesi i zgjedhjeve të jetë i hedhur në një mërzitje aq madhe sa ajo që pamë te Rama kur fitoi zgjedhjet në qershor të vitit 2017
Në fakt Rama nuk kishte më asnjë shpresë të brendëshme antireformë.

lll.
Si pasojë e dështimit për një qeveri të përbashkët PS PD, Rama mendoi të shohë
jashtë Shqipërisë, dhe iu duk me shpresë bashkëpunimi me presidentin turk Erdogan.
Edhe Rama si të gjithë pashallarët antishqiptarë shkoi edhe ky në Stamboll.
Veshi edhe brekushet turke. Dhe e konsideroi islamin si “rrënjë substanciale të shqiptarëve”.
Të gjitha për Erdoganin, se atje ishte shpresa. Edhe Saliu sikur u rigjallërua.
Por Erdoganit tani i ka rënë Lira. Dhe do të vijojë të bjerë si monedhë në tregun financiar, ndërsa ai vetë duket se i ka ditët e numuruara.
Po Rama? E ka humbur, se ky fakir nuk e konception dot fare se çfarë është monedha e çvlerësuar. Megjithatë, është i trembur.
Se akti më i rëndë i tij për politikën amerikane është afrimi me Erdoganin, duke përmendur edhe karakterin islam që kërkoi të evidentohet për të treguar që është një antiamerikan me forcë.

Frika dhe rreziku të bashkon. Ja që Ramën dhe Berishën, për të mposhtur politikën amerikane, erdhi e i bashkoi edhe islami radikal. Hajde trutharë, hajde!
Gjithsesi ky ishte fundi i tyre i turpshëm, sepse pasi i grabitën shqiptarët, kot së koti po i sorrollatin këta, duke iu hequr mundësinë e ndihmës së menjëherëshme perëndimore.

Por askush nuk u ka faj. Vëret menduan këta të korruptuar që deti ishte bërë kos dhe këta kishin lugë?