Nga Rudina Xhunga
8 Marsi na ka mbetur në kujtesë si dita e nënes.
Kur i shikoje me gratë që i mbanin në krahë, i ushqenin, i hiqnin pirunjtë nga duart, të dukeshin si gjithë fëmijët, me çdo përkujdesje siguruar nga Ministria e teta Ogertës, po kishin një gjë më pak, nuk kishin nenat.
Nuk të shkon në mendje kur fle, kur zgjohesh, kur ecën, kur qesh, që i vogli yt është bërë një yll. Të këput shpirtin kur të zgjat duart Arti, edhe Mikaeli, Alesia me termometër te krahu që nuk i lëshon përrallat dhe do të të puthë.
Shumë vajza i kanë mbajtur fëmijët 9 muaj në pritje të një po-je, që nuk erdhi kurrë nga babai biologjik, pastaj i kanë braktisur dhe lënë barrën shtetit e shtëpive të kujdesit.